بیماری فراموشی یا همان آلزایمر به اختلالی در عملکرد مغز گفته می شود که شاهد تحلیل تدریجی عملکرد ذهن افراد در آن هستیم. شاید قدری فراموشی به فراخور افزایش سن مورد عجیبی نباشد و از سوی بسیاری از افراد طبیعی تلقی شود. این درحالی است که در بیماری آلزایمر شاهد این هستیم که پیشرفت اختلال حافظه تدریجا ادامه دار خواهد بود. نگاهی به آمار های بدست آمده نشان می دهد که یک هشتم افرادی که دارای 65 سال سن می باشند یا سنی بیشتر از این را دارند از حالت مخرب زوال عقل رنج می برند.
بدون شک آنچه امروز به عنوان مهمترین نشانه آلزایمر شناخته می‌شود، فراموشی است اما باید به دو نکته در این مورد توجه داشت؛ اول اینکه هر فراموشی‌ای به دلیل ابتلا به این بیماری نیست و ثانیا اینکه برای تشخیص آن نباید فقط در انتظار فراموشی بود.
فراموشی‌های گذرایی که گاهی به سبب زندگی روزمره اتفاق می‌افتد به معنی آلزایمر نیست. در حقیقت کسانی که نگران فراموشی خود هستند، هنوز آلزایمر نگرفته‌اند زیرا افرادی که به این بیماری مبتلا می‌شوند، متوجه فراموشکاری خود نمی‌شوند.
پیشروی این بیماری در مراحل ابتدایی چندان محسوس نیست، اما معمولا با نشانه‌هایی همراه است که توجه به آنها میتواند تاثیر بسزایی در کنترل آن داشته باشد. اگرچه این نشانه‌ها علامتی قطعی برای آلزایمر نیست اما مراجعه به متخصص و مشورت در این موارد ضروری است:
یکی از علائم آلزایمر بی علاقگی است. برخی افراد مبتلا به این بیماری در مراحل اولیه بیماری، از انجام فعالیت‌های اجتماعی که میتواند آنها را خوشحال کند سر باز می‌زنند. این افراد دوست معمولا دوست ندارند با دوستان خود غذا بخورند، به ورزش بپردازند یا بازی کنند و برای احساس راحتی و آرامش محیط فعالیت خود را کوچک‌تر و تنگ‌تر می‌کنند. تحقیقات انجام شده نشان می‌دهد که بی‌علاقگی و بی‌تفاوتی به سایر افراد به همراه اشاختلالات شناختی خفیف ممکن است نشانه توسعه بیماری آلزایمر باشد.
بی‌تفاوتی افراد مبتلا به این بیماری ممکن است در انجام عادت‌های روزانه نیز تداخل ایجاد کند. این افراد ممکن است برای روزهای متمادی لباس‌های یکسانی بپوشند یا به طور ناگهانی و برای چند روز موهای خود را شانه نکنند.
اگر فرد دچار آلزایمر متوجه فراموشی خود شود، ممکن است دچار اضطراب گردد. محیط و شرایط جدید اضطراب افراد را بیشتر کند در این موارد فرد به سوال کردن مداوم از اطرافیان روی می‌آورد.
افراد کهنسالی که در مراحل اولیه بیماری قرار دارند، گاه به خاطر تغییر در بینایی خود به چشم‌پزشک مراجعه کنند. این افراد ممکن است به هنگام رانندگی مشکل داشته باشند یا نتوانند وسایل خود را به درستی ببینند و پیدا کنند. این موضوع میتواند نشان‌دهنده وجود مشکل در پردازش عناصر بصری باشد.
منظور از اختلال حافظه، در حدی است که در کارهای روزانه ایجاد مشکل کند. در واقع این طبیعی است که افراد قرارهای ملاقات، اسامی همکاران و یا شماره تلفن دوستی را فراموش کنند و بعداً به خاطر آورند. بیمار مبتلا به آلزایمر اغلب مسائل را فراموش می‌کند و با گذشت زمان نیز آن را به یاد نمی‌آورد. این حالت بالاخص درباره مسائلی را که به تازگی اتفاق افتاده باشند میتواند یک نشانه جدی باشد.
یکی از علائم آلزایمر ضعف بیان است. برای همه افراد گاهی در پیدا کردن لغات مناسب دچار مشکل می‌شوند، ولی فرد مبتلا به زوال عقل گاهی کلمات ساده را از یاد میبرد و لغات نامناسب جایگزین آن می‌کند، در نتیجه جملات او نامفهوم می‌شوند .
به طور طبیعی افراد سالم هم گاهی روز، هفته و یا مقصدشان را فراموش می‌کنند ولی دوباره با تمرکز آن را به یاد می‌آورند. فرد مبتلا به آلزایمر ممکن است در خیابان راه خود را گم کند و نداند که چگونه به آنجا رفته است و یا نتواند از آنجا راه خانه خود را دوباره پیدا نماید .
ضعف در تصمیم‌گیری و قضاوت، از دیگر نشانه‌های آلزایمر است. فرد مبتلا به بیماری آلزایمر مشکلات رفتاری خود را درک نمی‌کند و مراجعه به پزشک را ضروری نمی‌داند. به دلیل اشکال در تصمیم گیری‌های ساده مثلاً ممکن است لباس‌های زمستانی را در گرمای تابستان بپوشد .
فرد مبتلا به بیماری آلزایمر ارقام را کاملاً فراموش می‌کند و نمی‌داند با آنها چه کار بکند. همچنین حالات فرد مبتلا به بیماری آلزایمر ممکن است سریعاً تغییر کند و بی هیچ دلیل، آرامش او به اشک و خشم تبدیل شود.
فرد مبتلا به بیماری آلزایمر به دلیل درک ناردست از موقعیت مکانی و عدم تجزیه تحلیل مناسب، ممکن است اجسام و وسایل شخصی خود را در جاهای نامربوط بگذارد، مثلاً اتو را در فریزر و یا ساعت مچی را در قندان قرار دهد.
افراد مبتلا به آلزایمر مستعد اکسیداسیون، التهاب و بالا بودن سطح اسیدآمینه ی هموسیستئین هستند. همچنین سطح استیل کولین که یک پیام رسان عصبی است و به حافظه کمک می کند، در آنها پایین و شاید فقط ۹۰ درصد حد طبیعی است.
عسل با اکسیداسیون مقابله می‌کند و میتواند سطح پروستاگلاندینهای التهاب زا و هموسیستئین را کاهش دهد و حاوی مقادیر کمی استیل کولین است.قند خون بالا میتواند با صدمه زدن به گلیکاسیون پروتئینهای سلولهای مغز، زمینه ساز بروز آلزایمر شود.
عسل طبیعی سرشار از قند طبیعی است و در مقایسه با شکر، قند خون را تا حد کمتری بالا میبرد. با جایگزین کردن عسل طبیعی به جای قند و شکر و شیرین کننده های مصنوعی، می‌توانیم از ابتلا به بیماری آلزایمر پیشگیری کنیم.
اقدام عملی: سه بار در روز یک قاشق مرباخوری عسل خام که ترجیحاً از آنتی اکسیدانها غنی باشد میل کنید و یک قاشق از آن را در طول یک ساعت پیش از خواب میل کنید.
